Κατασκεύασα τις πρώτες μου κούκλες από νήμα. Αν και αρχικά φαίνονται πανεύκολες, τελικά για πρωτάρα χρειάστηκα κάποια βοήθεια, η οποία και μου δόθηκε. Θα ήθελα, λοιπόν, να σας παρουσιάσω την emily και τον lucas.
Τα καλά μου τα παιδιά ήταν όλη την ημέρα φρόνιμα και κρατιόντουσαν χεράκι-χεράκι.
Ωχ, δεν είναι αυτά τα δικά μου. Αυτά είναι :
(Δε θέλω πολλά πολλά για το μαλλί του lucas…)
Βλέποντας αυτή τη σκηνή μου ήρθαν στο μυαλό εικόνες όπως η παρακάτω :
όπου όλα τα παιδάκια, ανεξάρτητα από φυλετικές, χρωματικές, θρησκευτικές διακρίσεις είναι έτοιμα να πιαστούν γερά και να περικυκλώσουν τη γη.
Ας μου απαντήσει κάποιος γιατί οι ίδιες παιδικές ψυχές, που δεν έχουν κανένα δίλημμα να εφαρμόσουν αυτήν την ιδέα, όταν ενηλικιώνονται αποκτούν φραγμούς;